 |
เหตุใดเราจึงควรวัดดัชนีการหักเหของแสงของน้ำมันและไขมันที่บริโภคได้ และจะวัดอย่างไร
ไขมันและน้ำมันเป็นสารอาหารหลักซึ่งมีองค์ประกอบที่หลากหลายมาก สำหรับอุตสาหกรรมวัตถุดิบ การทราบถึงแหล่งที่มาและความเข้มข้นขององค์ประกอบหลักต่างๆ จัดเป็นเรื่องสำคัญ ตัวอย่างเช่น โรงกลั่นน้ำมันต้องใช้น้ำมันและไขมันหลายชนิดซึ่งมีแหล่งที่มาแตกต่างกันไปและบางครั้งก็ไม่ทราบแหล่งที่มา ดังนั้น การหาเอกลักษณ์ของผลิตภัณฑ์จึงเป็นเรื่องสำคัญ และเพราะเหตุนี้จึงมีการใช้ค่าดัชนีการหักเหของแสงหรือค่าบิวทีโร
เทคนิคการวัดค่าที่เร็วและแม่นยำที่สุดคือการใช้เครื่องวัดการหักเหของแสงบิวทีโรแบบดิจิทัลที่มีการควบคุมอุณหภูมิอัตโนมัติ เช่น เครื่องวัดการหักเหของแสง Excellence ซึ่งใช้ตัวอย่างไม่ถึง 2 มิลลิลิตร และให้ผลลัพธ์ได้ภายในไม่กี่วินาที
ดัชนีหักเหของแสงของน้ำมันคืออะไร?
น้ำมันแต่ละชนิดมีดัชนีการหักเหของแสงเฉพาะที่ตรวจวัดได้ที่อุณหภูมิหนึ่งๆ เราจึงสามารถแยกแยะน้ำมันเหล่านี้ออกจากกันได้ ดัชนีการหักเหของแสงบางตัวของน้ำมันที่สำคัญๆ มีการระบุไว้ที่อุณหภูมิต่ำกว่า 20ºC
- น้ำมันถั่วลิสง: 1.460 - 1.465
- น้ำมันข้าวโพด: 1.465 - 1.468
- น้ำมันมัสตาร์ด: 1.461 - 1.469
- น้ำมันงา: 1.465 - 1.469
- น้ำมันถั่วเหลือง: 1.466 - 1.470
- น้ำมันดอกทานตะวัน: 1.461 - 1.468
- น้ำมันปาล์ม: 1.458 - 1.460 (ที่อุณหภูมิ 40°C)
แหล่งข้อมูล: Codex Alimentarius: Fats, Oils and Related Products - FAO, Rome (1993)
