Analiza pierwiastków CHNSO, znana również jako analiza pierwiastków organicznych lub mikroanaliza pierwiastkowa, pozwala określić ilość węgla (C), wodoru (H), azotu (N), siarki (S) i tlenu (O) w próbce. Jest to wiarygodna i ekonomiczna technika stosowana do oceny czystości i składu chemicznego związków; może być stosowana do szerokiej gamy różnych rodzajów próbek, w tym substancji stałych, ciekłych, lotnych i lepkich. Znajomość składu pierwiastków organicznych pomaga także analitykom określić strukturę substancji próbki. Charakterystyka chemiczna związków organicznych jest stosowana w badaniach, a także do kontroli jakości (QC).
Analiza pierwiastkowa jest bardzo wiarygodną techniką analityczną, która jest używana w szerokim zakresie zastosowań w wielu różnych branżach (patrz poniżej). Najpopularniejsza technika analizy pierwiastków CHNSO opiera się na spalaniu próbki. Można ją wykonać w specjalnym urządzeniu nazywanym analizatorem pierwiastków. Podczas spalania próbka wydziela jednorodne gazy składające się ze związków pierwiastków C, H, N i S. Te produkty spalania (np. CO2, H2O, NO2 itp.) są mierzone techniką chromatografii gazowej, która pozwala określić proporcje pierwiastków w pierwotnej próbce. C, H, N i S można oznaczać jednocześnie, natomiast O można przeanalizować w drugim etapie metodą pirolizy.
Dlaczego ważenie jest istotne
Analiza pierwiastków organicznych wymaga względnie małych mas próbek. Rzeczywiste masy próbek różnią się w zależności od charakteru substancji, limitów wykrywalności, wymaganego poziomu dokładności oraz rodzaju zastosowanego analizatora pierwiastków. Jako że końcowe ilości każdego pierwiastka są zazwyczaj podawane jako wartość procentowa pierwotnej masy próbki, kluczowe znaczenie ma dokładne zważenie próbki. Ze względu na bardzo małą wielkość próbki zalecana jest bardzo dokładna mikrowaga.