 |
Przewodnik „Piec suszący kontra wagosuszarka halogenowa” będzie interesujące dla każdego, kto zajmuje się analizą wilgotności w przemyśle farmaceutycznym, chemicznym, spożywczym i innych, ponieważ zawartość wilgoci wpływa na jakość, okres trwałości i użyteczność szerokiej gamy produktów końcowych.
W niniejszym poradniku wyjaśniono i przedstawiono praktyczne wskazówki, w jaki sposób halogenowa analiza wilgotności może zastąpić obejmującą stratę po suszeniu (LOD) metodę wykorzystującą piec suszący, aby przyspieszyć i uprościć analizę.
W dziedzinie oznaczania wilgotności za pomocą technik obejmujących stratę po suszeniu często pojawia się pytanie:
„Czy metoda z piecem suszącym może zostać zastąpiona przez szybką halogenową analizę zawartości wilgoci?”
Krótko mówiąc — tak, pod warunkiem że wyniki obu metod da się porównać. Oznacza to konieczność udokumentowania, że w ramach określonych tolerancji ich wyniki są równoważne, co jest już nieco bardziej złożone.
To przewodnik pomaga analitykom przeprowadzić cały proces. Objaśnia ono kluczowe kryteria doboru jednego z rozwiązań pomiarowych i dostarcza praktycznych porad dotyczących wykazania, że obie metody pracy (piec suszący i wagosuszarka halogenowa) mogą zapewniać porównywalne rezultaty.
Dodatkowo przybliżono w nim dwa inne sposoby porównania, które można wykorzystać: pierwszy z nich bazuje na określonych wymaganiach procesu (tolerancjach), a podstawą drugiego jest analiza statystyczna uzyskanych danych.
| Piec suszący | Wagosuszarka halogenowa | |
| Zasada | Termograwimetria | Termograwimetria |
| Metoda pomiaru | Ogrzewanie próbki przez konwekcję. Próbkę suszy się przez określony czas w piecu, w stałej temperaturze. Masa jest określana przed suszeniem i po jego zakończeniu. Procentową zawartość wilgoci oblicza się na podstawie różnicy w masie próbki przed suszeniem i po jego zakończeniu. | Podgrzewanie próbki poprzez absorpcję promieniowania podczerwonego z lampy halogenowej. Ciągłe wyznaczanie masy podczas procesu suszenia. Procentową zawartość wilgoci oblicza się na podstawie różnicy w masie próbki przed suszeniem i po jego zakończeniu. |
| Zalety | • Często odwołuje się do procedury (ze względów historycznych często stanowi ona część przepisów) • Można oznaczać kilka próbek jednocześnie • Możliwa analiza dużej ilości próbek | • Szybki pomiar (zwykle 5–15 min) • Prosta obsługa, bez obliczeń • Kompaktowe urządzenie, nie wymaga wagi ani eksykatora • Nadaje się do użytku na linii produkcyjnej |
| Wady | • Bardzo długi okres oznaczania (w godzinach) • Substancje inne niż woda mogą parować • Podatność na błędy ze względu na wymagania dotyczące obsługi i obliczeń • Nie nadaje się do użytku na linii — wymaga wagi analitycznej i eksykatora | • Substancje inne niż woda mogą parować |
