Publikacje aplikacyjne

Tworzenie identyfikowalnych receptur

Publikacje aplikacyjne

W poszukiwaniu doskonałego smaku

Tworzenie identyfikowalnych receptur
Tworzenie identyfikowalnych receptur


Recepturowanie oznacza przygotowanie substancji polegające na połączeniu wszystkich składników z zachowaniem odpowiednich proporcji oraz zgodności z określoną recepturą lub przepisem. Recepturowanie to procedura, którą w branży farmaceutycznej, kosmetycznej, chemicznej i spożywczej wykonuje się dość często.

 

Każdy spacer sklepową alejką nieuchronnie przynosi odkrycia w postaci dostrzeżonych na półkach nowych produktów. Aby klienci zwrócili uwagę na nowy produkt, potrzebne jest często atrakcyjne opakowanie, jednak powracają oni do tych wyrobów, które skuszą ich smakiem i aromatem. Udany produkt spożywczy to owoc długotrwałego procesu rozwojowego prowadzonego metodą prób i błędów. Wystarczy niewielka zmiana stężenia skrobi albo dodanie lub odjęcie pozornie nieistotnego składnika, aby wrażenia zmysłowe uległy całkowitej zmianie.

Opracowywanie produktu rozpoczyna się od identyfikacji trendów konsumenckich, a więc możliwości sprzedażowych nowego produktu. Wymagania rynku przeznaczenia, w tym cechy takie jak smak czy konsystencja, są definiowane i przekazywane twórcom produktu w postaci sprawozdania marketingowego. Następnie naukowcy zajmujący się żywnością tworzą szereg prototypów w kuchni-laboratorium. Po wielu testach i opiniach najlepsza receptura zostanie wdrożona jako produkt komercyjny. To jedna z przyczyn, dla których tak ważne jest tworzenie identyfikowalnych receptur.

Wyzwania związane z tworzeniem identyfikowalnych receptur

Znana europejska firma z branży produktów odżywczych ujawniła tajniki procedury recepturowania napoju kakaowego, który właśnie opracowuje. Pracujący w kuchni–laboratorium naukowcy otrzymali niezbędne składniki, w tym różne rodzaje sproszkowanej czekolady, kakao, cukier i niewielkie ilości dodatków o bardziej subtelnym aromacie. Każda prototypowa receptura została oznaczona niepowtarzalnym kodem, a listę składników zapisano w arkuszu Excel®. Dodając kolejne składniki do mieszanki, naukowcy zaznaczają je na wydruku receptury. Następnie składniki są kolejno dodawane do woreczka umieszczonego na wadze, która została wytarowana na początku całego procesu i jest ponownie tarowana przed dodaniem każdego składnika
. Wartości masy zapisuje się ręcznie.


Odznaczanie składników pomaga zapewnić, że żaden nie zostanie pominięty, zwłaszcza gdy ich kolory są bardzo podobne. Jest to skuteczna praktyka, która nie zapobiega jednak całkowicie pominięciu składnika czy dodaniu go dwa razy. Naukowcy zajmujący się jedzeniem są bardzo zapracowani – każdego dnia muszą przygotować od 30 do 40 receptur, a każda pomyłka spowalnia ten proces. Ponadto ręczne zapisywanie wszystkich wartości masy zajmuje dużo czasu i łatwo przy nim o błędy. Gdy czas nagli, czasami w ogóle nie zapisuje się wartości masy. W końcu pojawia się problem: naukowcy nie są już w stanie z pewnością stwierdzić, co dokładnie zawiera dana mieszanina ani jaką ilość poszczególnych składników do niej dodano.

Skuteczne rozwiązanie?

METTLER TOLEDO oferuje rozwiązanie pozwalające uporać się z problemem identyfikowalności w tworzonych recepturach. Wagi MS-TS, ML-T i ME-T METTLER TOLEDO są wyposażone w złącza RS232 i USB. Umożliwia to jednoczesne podłączenie do nich drukarki P-5x METTLER TOLEDO oraz dowolnego dostępnego czytnika kodów kreskowych.