Dobre praktyki dowodzą, że protokół zarodkowania jest najważniejszym czynnikiem decydującym o uzyskaniu produktu krystalicznego o powtarzalnej jakości. Zarodkowanie krystalizacji jest wykorzystywane do kontroli zjawiska nukleacji, wpływając jednocześnie na zmniejszenie zmienności poszczególnych cykli procesu krystalizacji.
Ustalenie optymalnego protokołu zarodkowania wymaga rozważenia wielu parametrów procesowych – w tym takich jak punkt dozowania (poziom przesycenia), ładunek zarodków, wielkość zarodków, czas utrzymywania w celu starzenia zarodków i ewentualne profile chłodzenia/dozowania antyrozpuszczalnika. Bez względu na to, czy stosowana jest metoda projektowania eksperymentów czy też metoda prób i błędów, zarodkowanie można optymalizować bardzo szybko, stosując skuteczne narzędzia analizy procesowej do monitorowania w czasie rzeczywistym zachowania kryształów zarodków podczas ich dozowania do układu.
Przewodnik: zarodkowanie procesu krystalizacji
Technologia FBRM i PVM to doskonałe narzędzia monitorowania kryształów pozwalające obserwować bezpośrednio w procesie czy kryształy zarodkowe są efektywnie rozpraszane w celu zapewnienia powierzchni wzrostu – czy też dochodzi do ich flokulacji, unoszenia lub rozpuszczania po początkowym moczeniu zarodków. Spektrometr ReactIR może dostarczać uzupełniające profile odchodzenia od stanu przesycenia pozwalające lepiej zrozumieć szybkość konsumpcji przesycenia w funkcji pola powierzchni. Tak samo jak w przypadku innych krystalizacji optymalizowanych w warunkach laboratoryjnych, należy zapewnić odpowiednią kontrolę warunków doświadczalnych, korzystając ze stacji roboczych do syntez, zminimalizować wpływ wahań temperatury i stężenia na jakość wyników otrzymanych podczas eksperymentów.
Link do społeczności zajmującej się krystalizacją |