Oxidatie-inductietijd (Oxidation Induction Time of OIT)

De bepaling van de oxidatie-inductietijd (OIT) en de oxidatie-begintemperatuur (OOT) zijn standaard procedures die vaak worden gebruikt om snel de oxidatieve stabiliteit van materialen te beoordelen en met elkaar te vergelijken.
Dezelfde methodes kunnen worden gebruikt om de verouderingsprocessen en de effectiviteit van stabilisatoren te bestuderen. Het gebruik van hogere drukwaarden onderdrukt de verdamping van vluchtige elementen, verhoogt de oxidatiesnelheid en verkort de meettijden.

In deze webinar komen de verschillende methodes aan de orde die worden gebruikt om het oxidatiegedrag van materialen te onderzoeken, en worden enkele interessante toepassingen gepresenteerd.

Veel organische verbindingen worden aangevallen door zuurstof en ondergaan oxidatiereacties, zelfs bij een lage temperatuur.
Materialen en stoffen zoals kunststoffen, vetten en oliën worden eenvoudig met behulp van thermische analysetechnieken onderzocht.
De oxidatiestabiliteit kan gekenmerkt worden door middel van OIT of OOT. De OIT van een materiaal wordt gemeten in een zuurstofatmosfeer bij een specifieke isothermische temperatuur, terwijl de OOT wordt bepaald door een dynamische meting in zuurstof. OOT-experimenten duren minder lang.
Thermische analyse is een uitstekende methode om de oxidatiestabiliteit te onderzoeken. Er zijn monsters van slechts enkele milligrammen nodig en de meting wordt snel uitgevoerd. De meting kan zelfs geautomatiseerd worden.

In deze webinar komen de volgende onderwerpen aan de orde:

Inleiding
OIT- en OOT-methodes
Waarom zou u TA gebruiken?
Industrieën en toepassingen
Verschillende instrumenten voor de meting van OIT en OOT
- DSC
- HP DSC
- TGA
- TMA