เทคนิคสำหรับการระบุปริมาณความชื้น ปริมาณน้ำ และการสูญเสียจากการแห้ง

ความรู้ความเข้าใจที่แม่นยำเรื่องปริมาณความชื้น/น้ำเป็นข้อกำหนดสำคัญสำหรับหลายๆ วัสดุ อันได้แก่ พอลิเมอร์ ผลิตภัณฑ์เคมี (เช่น สารยึดติด สี สบู่และสารทำความสะอาด สีย้อม เม็ดสี และน้ำหมึก) สารตั้งต้นของยาและเวชภัณฑ์ และอาหาร เพราะความคลาดเคลื่อนไปจากมาตรฐานเพียงเล็กน้อยก็อาจส่งผลร้ายแรงต่อคุณภาพและความปลอดภัยของวัสดุได้

เทคนิคการวิเคราะห์ความชื้น/น้ำ
การระบุปริมาณน้ำและตรวจสอบปฏิกิริยาของน้ำและของแข็งสามารถทำได้ในหลายวิธี โดยการจะเลือกใช้เทคนิคใดๆ นั้นขึ้นอยู่กับประเภทของตัวอย่างและคุณสมบัติที่ต้องการศึกษา และอาจเลือกสรรได้ตั้งแต่เครื่องวัดความชื้น, การไทเทรตแบบ Karl Fischer, เครื่องวิเคราะห์ทางความร้อน และเครื่องมือสำหรับการดูดซับไอน้ำแบบไดนามิก

การระบุความชื้น/น้ำ: การเปรียบเทียบระหว่างวิธีแบบกราวิเมตริกและการไทเทรตแบบ Karl Fischer
เอกสารไวท์เปเปอร์ฉบับนี้จะอธิบายถึงความแตกต่างระหว่าง “ปริมาณน้ำ”, “ปริมาณความชื้น” และ “สูญเสียจากการแห้ง” (LOD) และบรรยายถึงเทคนิคการกราวิเมตริกทั้งสองแบบ (TGA และเครื่องวัดความชื้นด้วยฮาโลเจน) และการไทเทรตแบบ Karl Fischer (KFT) สำหรับระบุปริมาณความชื้น/น้ำในวัสดุ การตรวจวัดแบบกราวิเมตริกจะเป็นวิธีการแบบ LOD เสมอ และจะให้ผลลัพธ์เป็นปริมาณที่ระเหยทั้งหมด ในทางกลับกัน KFT หรือวิธีการแบบกายภาพจะเฉพาะเจาะจงสำหรับน้ำและจะระบุปริมาณของตัวอย่าง