สารตกค้างที่ไม่ระเหย (NVR) หรือสารที่ไม่ระเหยคือสารที่ละลายได้ สารแขวนลอย และฝุ่นละอองที่เหลืออยู่หลังจากการระเหยของตัวทำละลายที่ระเหยได้ซึ่งอยู่ในวัสดุ โดยสามารถใช้การวิเคราะห์สารที่ไม่ระเหยเพื่อวัดความบริสุทธิ์ของตัวทำละลาย และตรวจวัดจำนวนการปนเปื้อนขนาดเล็กบนพื้นผิวของสิ่งของหรือส่วนประกอบ (กล่าวคือ ความสะอาดของวัสดุดังกล่าว)
การวัดสาร NVR เกี่ยวข้องกับการทำให้ตัวทำละลายอินทรีย์เกิดการระเหย จากนั้นจึงตรวจวัดสารตกค้างด้วยการชั่งน้ำหนักโดยใช้เครื่องชั่งที่มีความไวและภาชนะชั่งน้ำหนักที่มีการทดน้ำหนักอย่างระมัดระวัง การวิเคราะห์ประเภทนี้เป็นพื้นฐานของการทดสอบคุณภาพน้ำและสิ่งแวดล้อม รวมถึงอุตสาหกรรมเคมี ยาและเวชภัณฑ์ เครื่องมือแพทย์ และอิเล็กทรอนิกส์
การวัดสารที่ไม่ระเหยเป็นการทดสอบเพื่อการรับประกันคุณภาพผลิตภัณฑ์ที่สำคัญอย่างหนึ่ง ซึ่งการมีสารตกค้างใดๆ อาจมีผลกระทบต่อคุณภาพและประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ หรือประสิทธิภาพของกระบวนการ การทดสอบ NVR มีประโยชน์ในการควบคุมกระบวนการผลิตและรับรองการปฏิบัติตามข้อกำหนดเฉพาะ ยกตัวอย่างเช่น
- การรับรองความสะอาดของอุปกรณ์ทางการแพทย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องมือแพทย์ที่ฝังในร่างกาย
- การลดการปนเปื้อนขนาดเล็กบนส่วนประกอบฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ของคอมพิวเตอร์
- การตรวจวัดคุณภาพของผลิตภัณฑ์ อย่างเช่น สี สารขัดเงา แลกเกอร์ และผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้อง
- การรักษาขีดจำกัดการเคลื่อนที่ของตัวทำละลายที่เป็นพิษในบรรจุภัณฑ์พลาสติกสำหรับอาหาร
เพราะเหตุใดการชั่งน้ำหนักที่ถูกต้องจึงมีความสำคัญ
การชั่งน้ำหนักสารตกค้างที่ไม่ระเหยเป็นการใช้การชั่งน้ำหนักเพื่อหาส่วนต่าง จำนวนสารตกค้างที่ไม่ระเหยที่เก็บได้โดยทั่วไปมักมีปริมาณน้อยมาก เมื่อตัวทำละลายบริสุทธิ์มาก หรือเมื่อมีการปนเปื้อนน้อยมาก จำเป็นต้องใช้ตัวอย่างจำนวนมากเพื่อให้ได้สารตกค้างจำนวนน้อย การตรวจวัดตัวอย่างจำนวนน้อยดังกล่าวต้องใช้เครื่องชั่งที่มีความถูกต้องสูง ซึ่งในหลายกรณีต้องมีค่าอ่านละเอียดเท่ากับ 10 หรือ 1 µg (ทศนิยม 5-6 ตำแหน่ง)
